Ања (16), на сликата погоре, во својата соба која ја дели со уште две други девојки. Вели дека всушност немала појма дека моделите во магазините ги фотошопирале или дека холивудските фаци често правеле пластични операции.
Болеста има име. Девојките што страдаат од анорексија ја викаат „Ана“. Ана има мошне реално присуство во нивните животи – Ана е таа што им зборува, што ги манипулира и што ги упропастува. „Девојките од Малава“ (The Girls of Malawa) е фото-серија на данската фотографка Мари Халд, што ја раскажува прказната на младите жени кои се борат со нарушувања во исхраната, документирајќи го животот под шестнеделната третман-програма во едно мало полско селце.
Халд го открива терапевтскиот центар – „мала жолта куќичка“ наречена Drzewo Zycia („Дрво на животот“) – преку посредник, додека била во посета на Полска. Добива дозвола да го посети домот, каде што многу набрзо ќе биде прифатена како еден од тамошните жители. Живее со нив, ги јаде задолжителните шест оброци на ден со нив, и учи со и од нив. Ги слуша како плачат и како се смеат. Посетуваат терапевтски сесии, а ноќе, кога девојките ги праќаат на горниот кат да се бањаат и да спијат, Халд оди барабар со нив. Терапевтите и учителите во домот не зборуваат многу англиски, но Халд ќе се зближи со девојките и ќе ја заслужи нивната доберба.
„Нарушувањата во исхраната“, објаснува Халд, „не се околу тоа да се биде слаб“. Тие настануваат од стремеж кон контрола и желба да се наметне ред во свет што често изгледа хаотичен и конфузен. Нарушувањето продира и го уништува секој аспект од дневниот живот. И Халд имала блиски средби со слични мисли кога била помлада.
„Патот до опоравувањето е тежок. Ана е упорна, и за да ја совладаш потребна е константна храброст и посветеност“. Халд ја споредува со брутална војна, само што оваа е внатрешна. Дел од борците преживуваат и успеваат да продолжат со среќни и здрави животи; други умираат – срцата им откажуваат заради недостигот од исхрана.
Надвор е 34 степени. Каја, Каролина, Ања, Каролина, Агата и Николина седат пред куќата што преку летото ја викаат „дома“. Паузите меѓу оброците и терапиите најчесто ги поминуваат на ќебе на тревата. Домот „Дрво на животот“ е создаден од директорката на едно училиште – Ела. Ќерката на Ела исто така имала нарушување на исхраната, а во неможноста да најде добар третман во Полска, Ела почнува свој сопствен терапевтски дом базиран на третманите што се нудат во Америка.
Агата (17) стада од анорексија последните две години. „Сé почна на биологија, коа учевме за здравата храна и за калориите. Ми се допаѓаше контролата што ја чувствував по губењето на моите први 3 килограми. Се чувствував изолирана и имав потешкотии да зборувам за своите чувства. Од некоја чудна причина, мислев дека губењето на тежина ќе ми помогне да најдам нови пријатели. И тогаш полека почна: ми се допаѓаше чувството на глад – ме правеше да се чувствувам силна. Никогаш порано ги немав излажано родителите, но набрзо бев вплеткана во цела мрежа од лаги и приказни.
Каролина (18) со навалена глава врз масата, додека другите девојки читаат или решаваат крстозбори.
„Во мене има сенка. Ја викам Ана“. Каја (19) ја замислува анорексијата како глас во главата. Глас што „ја потсетува“ колку е лоша и слаба кога ја јаде својата храна, и колку грда ќе биде кога ќе ја зголеми тежината.
По последниот оброк, на девојките им е дозволено да седат во собите на горниот спрат, каде што спијат во соби со три кревети. Агата и Викторија свират гитара, а Ања пее.
Заедничка карактеристика за сите девојки во куќата е што сите се внимателни кон другите и сакаат да им удоволат, и често имаат најдобри оценки во училиште.
Каролина (18) и Каја (19) брзо се спријателиле по првата средба утрото по првиот ден во куќата. И двете претходно имаат лежено во болница: Каролина заради булимија, а Каја заради анорексија. Си имаат своја рутина да пијат кафе и да запалат цигара откако ќе го изедат последниот оброк во денот, и пред да одат на спиење.
Светлата се гасат во 22:00 часот. Каролина спие со плишано мече.
На тревата по појадокот. Агата чита многу книги додека е во Drzewo Zycia. Нетрпелива е да оздрави и се обидува да се фокусира на нејзните животни цели. Сака да стане фотограф, и да ја гледа Адел на концерт.
Појадокот е единствениот оброк кога девојките можат да изберат што да јадат. Каја тешко се одлучува кој додаток да го избере со јогуртот.
Анита пишува дневник. Ѝ недостасуваат сите дома.
Каролина и нејзиното мече, пред вечерата. Користењето на мобилни телефони е дозволено само два часа неделно. Ѝ недостасува момчето и родителите.
Навечер, Каја и Каролина често се шверцаат во еден кревет и читаат списанија. Наутро, Каролина оди во својот кревет пред негователките да забележат.
На Каја и Наталија (17) им е последен ден. Каја е нервозна и загрижена околу животот без дневни задолжителни оброци и терапија. Реши дека ќе живее со татко ѝ. Куќата на мајка ѝ е местото каде што почна болеста, и се плаши дека ако се врати таму ќе се соочи со премногу лоши спомени.
