На денешен ден, 2 јули, светот го изгуби еден од највлијателните и најпочитуваните писатели на 20 век, Ернест Хемингвеј. Неговиот живот и дело оставија длабок отпечаток врз литературата и културата, а неговото наследство продолжува да инспирира читатели и писатели ширум светот.
Ернест Хемингвеј, роден на 21 јули 1899 година, е познат по својот уникатен стил на пишување, кој се карактеризира со кратки, концизни реченици и длабока емоционална резонанца. Неговите дела, меѓу кои најпознати се „Старецот и морето“, „Збогум на оружјето“ и „За кого бијат камбаните“, се сметаат за ремек-дела на модерната литература.
Хемингвеј бил не само писател, туку и авантурист, војник и новинар. Тој учествувал во Првата светска војна како возач на амбулантно возило и бил ранет на фронтот, искуство кое длабоко влијаело на неговото пишување. Потоа работел како новинар во Шпанија за време на Граѓанската војна, а неговите извештаи и описи од фронтот ги пренесуваа реалностите на војната на глобалната публика.
Неговото животно патување го водело низ различни континенти и култури, од Париз до Куба и Африка, каде што нашол инспирација за многу од своите дела. Неговиот личен живот бил турбулентен и често трагичен, со бројни бракови и битки со депресија и алкохолизам.
Во 1954 година, Хемингвеј беше награден со Нобелова награда за литература за својата новела „Старецот и морето“, дело кое се смета за едно од неговите најголеми достигнувања и кое ја зацврсти неговата репутација како еден од најдобрите писатели на сите времиња.
Највредниот материјал од животот на Ернест Хемингвеј откриен во последните 60 години е сместен во новата архива неодамна отворена за научниците и јавноста на Универзитетот Пен Стејт. Материјалот, насловен „Колекцијата на Тоби и Бети Брус на Ернест Хемингвеј“, вклучува четири необјавени раскази, нацрти на ракопис, безброј фотографии, кореспонденција и кутии со личните предмети на познатиот писател, што според експертите ќе ја промени перцепцијата на јавноста и историчарите за уметникот чиј живот и дело одбележаа една ера.
Карл Еби, претседател на Фондацијата и општеството Ернест Хемингвеј, рече дека е презадоволен од изобилството материјали од писателот најпознат по делата како што се „Изгрејсонцето“ и „Старецот и морето“.
На 2 јули 1961 година, Ернест Хемингвеј го одзеде својот живот во својот дом во Кечум, Ајдахо. Неговата смрт беше голема загуба за светската литература, но неговите дела останаа да живеат и да ги инспирираат идните генерации.
По смртта на Ернест, неговата четврта сопруга, Мери Велш Хемингвеј, го разгледала материјалот, го зела она што го сакала, а остатокот го дала на долгогодишните пријатели Бети и Тоби Брус. Тоби со години беше дел од внатрешниот круг на Хемингвеј, не само како негова десна рака, туку и како изведувач, механичар и возач.
Купот материјали се наоѓал во картонски кутии и контејнери за складирање муниција со децении, преживувајќи урагани и поплави. Пред неколку години, синот на Бети и Тоби, Бенџамин Брус, и локалниот историчар Брустер Чемберлин, почнаа да прават попис во консултација со научникот Сандра Спаниер. Освен билети за бикови, чекови, исечоци од весници и писма од неговиот адвокат, членовите на семејството и пријателите откриле и една кафеана тетратка. Внатре беше првата позната кратка приказна на Хемингвеј, за измислено патување во Ирска, напишана кога имал 10 години.
Архивата го опфаќа животот на Хемингвеј, па дури и ја надминува неговата смрт. Една кутија, означена со ракопис на неговата мајка како „Бебешките богатства на Ернест“, содржи прамен од неговата коса, кожни бебешки чизми и глава од неговата омилена играчка „Доги“, со која спиел до својата шеста година. Во друга папка, телеграма во која бара од Тоби Брус да биде носител на погребот на писателот. Тука е и униформата на американскиот Црвен крст на Хемингвеј, која не ја носел кога бил ранет, а лежи во кутија наменета за венчаница.
Според архивираните предмети и документи, се укажува и на потемната страна на Хемингвеј – малигната конкурентност, антисемитизмот и вулканскиот темперамент – кои често ја засенуваат неговата работа и го прават типичен пример за токсична машкост. Исто така, може да го прикрие потполното разбирање на животот на Хемингвеј, кој вклучува генерациски борби со депресија, траума на мозокот и сопствениот родов идентитет на авторот – сите аспекти на Хемингвеј детално опишани во неодамнешните студии кои известуваат дека тој ги истражувал родовите транзиции со сите четири негови сопруги и се нарекуваше себеси како „девојка“ на Мери за време на нивниот брак, а тој периодично се облекуваше како жена и се нарекуваше „Кетрин“.
Денес, на денешен ден, се сеќаваме на Ернест Хемингвеј и неговото огромно влијание врз светската литература. Неговото наследство продолжува да живее преку страниците на неговите книги и да ги инспирира сите оние кои го сакаат пишаниот збор.
