Воопшто нема сомнеж дека брегзитот е стратегиска катастрофа за Европската Унија. Но малку луѓе се чини дека разбираат дека ЕУ се движи кон друга стратегиска катастрофа – овој пат на Балканот, вели Карл Билд во колумна за Вашингтон пост.
Минатата недела Франција стави вето на отворањето на пристапните преговори на ЕУ со Северна Македонија, спротивно на постојаните препораки од Европската комисија и волјата на другите земји-членки. Со тоа, може да се сруши повеќедеценискиот стратегиски пристап на ЕУ кон Балканот.
Од крајот на балканските конфликти од 1990-тите, приоритетот на ЕУ беше да се донесе долгорочна стабилност во овој проблематичен дел од континентот. Да им се стави крај на војните е една работа, но за да се изгради вистински мир потребен е долгорочен напор, особено околу мирната интеграција.
Во 2003 година, како дел од самитот во Солун, ЕУ-водачите официјално ги обврзаа своите земји да ја отворат ЕУ за членство на сите земји од Западен Балкан. Оттогаш, ова беше светилникот што ги инспирираше и ги насочуваше политиките што се водат во регионот, со цел да се реформираат економиите и општествата, да се надминат поделбите од минатото и да се подготват за европската иднина.
Тоа сигурно не беше лесно и напредокот беше бавен во голем број области. Но во еден регион секогаш растргнат меѓу силите на расцепкувањето и на интегрирањето, рамнотежата јасно се префрли од првото на второто, во голема мера благодарение на европската перспектива.
Овој проект е доведен во опасност со одлуката на Франција за Северна Македонија. Никој не беше под впечаток дека членството во ЕУ за Северна Македонија на кој било начин ќе биде брзо. Ова беше прашање на почнување децениски процес на преговори и реформи инспирирани од таа перспектива.
Целата статија на Мкд.мк
