35
Родителите обично сакаат нивните деца да бидат издржливи и способни да се справуваат со предизвиците што ги носи животот. Сепак, „тешката љубов“ не е нужно најдобриот начин да се постигне ова, посочува детскиот психолог Товах Клајн, директор на Центарот за развој на децата на колеџот Барнард и автор на книгата „Raising Resilience“.
Концептот на „тешка љубов“ често вклучува казна и недостаток на сочувство, а родителите може да се вклучат во овој пристап мислејќи дека ќе ги зајакне нивните деца. Сепак, психолозите предупредуваат дека таквата практика може да наштети на самодовербата и способноста на детето да размислува самостојно.
Клајн објаснува: „Една од најчестите заблуди за издржливоста е дека луѓето често мислат дека тоа е тежок, непопустлив став, како: „Само прибери се и заврши го тоа“. Но, јас го гледам тоа како поемпатичен пристап, врска: „Можеби е тешко, но јас ќе бидам тука кога ќе завршиш“.
Заштитата од сите тешкотии исто така не е решение
Од друга страна, преголемата заштита на децата од сите негативни искуства и разочарувања исто така не е од помош. Децата треба да искусат неуспех и да се соочат со препреки за да научат да се справуваат со тешките моменти и да развијат мотивација да продолжат, нагласува Клајн. Поддршката и прифаќањето, без оглед на исходот, им помагаат на децата да изградат ментална сила.
„Кога пораката на родителите е: „Верувам дека ќе го поминеш ова, и јас ќе бидам тука без разлика како ќе заврши“, децата добиваат доверба што им помага да ги надминат животните предизвици“, вели Клајн.
Отпорноста не е вродена, родителите можат да ја развијат кај децата
Една од вообичаените заблуди што Клајн ги забележува меѓу родителите е верувањето дека издржливоста е вродена особина. Во својата книга таа нагласува како може да се научи еластичноста преку примерите и секојдневните постапки на родителите. Таа ги претставува петте столба на издржливост – од развивање емоционална отвореност до охрабрување на децата да градат односи со другите – за да им покаже на родителите начини на кои можат да им помогнат на децата да станат ментално посилни.
На пример, родителите можат да им помогнат на децата да ги регулираат своите емоции со тоа што редовно ги прашуваат како се чувствуваат и даваат поддршка кога се тажни, лути или нерасположени. Таквото безусловно прифаќање им помага на децата да градат самодоверба и да се чувствуваат поддржани додека минуваат низ развојот и предизвиците што доаѓаат со растењето.
Најважниот аспект на подготовката на децата за животните предизвици, според Клајн, е давање доследна љубов и поддршка што ги уверува во едноставен, но важен факт: „Не сум сам“.
