12
Најголем број на инфекции кај децата од предучилишна и рана училишна возраст се вирусни.
Сепак, точно е дека оваа статистика не се согласува целосно со бројот на антибиотици што им се препишуваат на децата. Бројот на препишани антибиотици е многу поголем и мораме да се запрашаме кога навистина е потребно да се вклучат антибиотици, а кога не.
За да може лекарот да препише антибиотик, лекарот прво мора да биде сигурен дека причината за болеста на пациентот е навистина бактерија.
Антибиотиците во потесна смисла на зборот претставуваат природни секрети кои микроорганизмите (бактерии, габи, актиномицети) ги лачат во надворешната средина за да се одбранат од други микроорганизми и да преживеат. Покрај природните, полусинтетичките и синтетичките материи, тие сочинуваат голема група антибактериски лекови или како што се попознати антибиотици.
Антибиотиците се користат за лекување на инфекции предизвикани од бактерии и вклучуваат голем број на различни супстанции. Токму поради оваа причина, многу е важна правилната употреба на антибиотиците, како и нивната совесна употреба, за успешно излекување на бактериска инфекција.
Се случува пациентите сами, без консултација со лекар, да земаат антибиотици, а тоа често ја зголемува отпорноста на бактериите на антибиотици и ја намалува можноста за излекување.
Факти кои педијатрите сакаат да ги знаеме
Иако многу родители, како и возрасните, често се грижат штом забележат црвено грло или болка во увото, важно е да знаете дека овие симптоми не секогаш значат бактериска инфекција.
Црвенилото во грлото може да биде последица на вирусни инфекции, иритации, па дури и алергии, додека болката во увото не мора да укажува на присуство на бактерии. Во многу случаи, болката во увото може да биде резултат на воспаление предизвикано од вируси или дури и акумулација на течност зад тапанчето.
Друг заеднички мит поврзан со бактериски инфекции е бојата на слузта. Иако многумина веруваат дека жолтата или зелената слуз е сигурен знак за инфекција, реалноста е поинаква. Слузот може да ја промени бојата поради продолжен престој во носните шуплини, па дури и под влијание на сув воздух или загадување.
Затоа, пред да прибегнете кон антибиотици, важно е да се консултирате со лекар кој ќе утврди дали навистина постои бактериска инфекција. Да не заборавиме дека непотребното земање антибиотици може да доведе до отпорност на овие лекови, со што борбата против идните инфекции ќе биде покомплицирана.
Како точно да препознаете за каква инфекција се работи?
Првиот чекор е детален преглед на детето. Потоа, исто така, со собирање детални информации од родителите, пред сè за самата болест – начинот на кој таа започнала, редоследот по кој се појавиле симптомите, нивото на температурата и реакцијата на лековите што треба да ја намалат, за општа состојба на детето, апетит, спиење. Исто така, педијатарот се распрашува за претходните болести на детето и на крајот за неговата околина и присутните инфекции во градинка, училиште и дома. Од голема корист ни се лабораториските анализи на крв, урина и столица, земање брисеви од нос или грло, со кои можеме да добиеме уште попрецизна потврда за точниот тип на бактерии.
„Антибиотикот што ќе го дадеме мора да биде мудар избор на правилна дијагностика, а не оружје кон кое лесно се прибегнува и кое, ако се користи некритички, може да оди во војна – не против причината за болеста, туку против сите тие добри бактерии на кожата, устата, цревата. Сите тие добри бактерии се корисни за организмот. Затоа, верувајте му на педијатарот и бидете внимателни со антибиотиците“, порачуваат експертите по прашањето.
