Да беа сменети работите, делови од CV-во веќе немаше да важат. За среќа не се, па слободно можеме да го прогласиме за важечко и денес, иако е напишано пред неколку години. Како тргнале работиве, ќе остане важечко и за навек.
CV-то:
„Почитувани,
Моето име е ****** и можам да кажам дека сум потполно неподготвен за работа и немам досегашно работно искуство (затоа што негде морам да почнам со работа, за да имам).
Под притисок и со прекувремена работа нема добро да се снајдам, освен ако не сум дебело платен.
Искрено, ме заболе за целите на вашата компанија ако со платата не можам да ги покријам сите тековни трошоци, плус и нешто да ми остане за гардероба, излегување…
Функционирам според принципот “Колку пари – толку музика.“
Исто така, не ме интересира што сте во проблеми и очекувам сите обврски кои ви се предвидени со закон да ги извршите на време, како и тоа да ги почитувате сите празници и да добивам годишен одмор.
Факт е дека ќе ве напуштам штом ми се пружи подобра шанса.
Комуникативен сум со пристојни и љубезни личности, за заебанти имам краток фитил.
Пцујам на неколку светски јазици.
Студирав 100 години, но сметам дека е успех што воопшто и завршив факултет во оваа земја, каква што е.
Се усовршувам постојано и без вас, затоа што сум љубопитна личност и мислам дека животот има смисла и без скапување на работа.
Реагирам само на позитивна стимулација. Немојте да ме гушите со тестирање и тимски глупости. Ако веќе се стремите за такви западњачки стандарди, тогаш понудете и западњачка плата и услови за работа. Тоа што сте посетиле два, три семинари – не ве прави модерна европска фирма.
Што не знам – ќе научам. Не сум дебил.
И да, постојат работи кои во животот сум ги правел од чист ентузијазам, но жалам што морам да ве информирам дека тоа не важи и за работата која Вие ја нудите.
Со почит,
******** “
via Кајгана форум
