Виетнамците и радикалниот култ кон белата кожа

Monia_Lippi_02

На семафорите на раскрсниците на Хо Ши Мин Сити, фотографката Монија Липи трпеливо чека да се запали црвено светло. Во тие 120 секунди, таа набрзина прави неколку портрети од запотените моторџии и скутерџии кои чекаат на семафорот.

Зошто се запотени? Зашто надвор е топло, а овие се обвиткани како мумии. Токму стилот со кој се покриваат е фокусот на Липи, но во суштина, зад целата нејзина фотосерија насловена White Skin, лежи желбата на Виетнамците да имаат светла кожа, како и радикалните мерки на кои се спремни за да спречат потемнување од сонцето.

„Темна кожа… Не е добро!“ – постојано слушала Липи додека патувала низ Виетнам. Сепак, вистинската слика за тоа колку опсесијата кон белото е длабоко проткаена во тамошната модерна култура, Липи ја добила кога купувала во супермаркет; речиси на секој козметички производ стоела ознака WHITENING испишана со светли и упадливи букви. Тоа што фотографката не можела да најде ниту еден производ без избелувачки агент ѝ делувало прилично збунувачки, со оглед на тоа што таа доаѓа од Италија, каде владее тотално спротивен став – сите сакаат исончана кожа.

Така збунета, Липи застанала среде тајванскиот сообраќај за да ги фотографира особено жените и тинејџерите кои ги покриваат целите тела со разни материјали: маски, шалови, очила за сонце, долги ракави, ракавици, фармерки и најлонски чорапи со папучи.

Заинтересирана од трендот, нејзината понатамошна истрага ќе ја донесе до заклучок дека овој „култ кон белото“ не е типичен само за Виетнам, туку и за голем дел од земјите во Југоисточна Азија. На чело на пазарот за козметика за избелување на кожата стои Јапонија, а во Тајланд веќе почнуваат да користат инекции и ласери, па дури и специјални сапуни за осветлување на кожата околу женските интимни регии.

Во Виетнам, белата кожа претставува голема разлика во социјалниот статус и општествената класа на човекот, што влече корени уште од историската фасцинација со ‘Другото’ и со ‘егзотичниот Запад’, објаснува Липи. „Не е заради расизам, туку затоа што луѓето не сакаат да бидат перцепирани како сиромашни“.

Можеби оваа култура на величање на белата кожа е само привремен тренд кој набрзо ќе згасне и ќе биде заменет од спротивниот – култот кон „златната кожа“, кој се сретнува уште во класичната Тајландска литература. Таму хероите и хероините се убави и имаат златна кожа – што е знак за „златно срце“.

Monia_Lippi_01 Monia_Lippi_12 Monia_Lippi_11 Monia_Lippi_10 Monia_Lippi_09 Monia_Lippi_08 Monia_Lippi_07 Monia_Lippi_06 Monia_Lippi_05 Monia_Lippi_04 Monia_Lippi_03

- Реклама -