Замисли да ме водиш на моите омилени места и да разговараме… Или да молчиме …
Замисли да се смеам само поради тебе? А ти да ме обожаваш секаква. Јас ќе сум бунтовна, ќе те прашувам, ќе сум дете и девојка и жена.
Да врне, а ти да ме носиш на раце, за да не ми се навлажнат нозете. Замисли?! Да те засмејувам, да ти раскажувам романтични приказни. Да ме бакнуваш, а кога нема да бидеме заедно, да мислиш на мене … Да јадеме круши. Да се капеме во река која се наоѓа речиси на крајот на светот.
Да одиме на одмор. Во планината. Во дрвена куќичка, со голем камин. Да пиеме вино. Да ја носам твојата кошула. Наутро да се бориме со снежни топки. А потоа да дојде Божиќ. Замисли? Да славиме со моето и со твоето семејство. Да ги нарекуваме нашето семејство.
Замисли по некое време како ќе исчезне. И се ќе биде повторно исто. Ќе си отидат пријателите, ќе се исушат реките. Kе се изгаснат огништата. Ќе ми се намалат твоите облеки. Ќе имаш можност да ме бакнуваш, а нема да го правиш тоа. Можеби ќе си се откажел од сè друго, заради мене, без да знаеш. И веројатно ќе бидеш среќен што си го споделил животот со некого, без да вложиш многу напор. Само едно сакам да размислиш … Замисли да ме сакаш?
Автор: Љ.П.
