Сите ние сме растеле со омилените дизниеви верзии на бајките и приказните, кои завршуваат со познатиот „си живееја среќно до крајот на животот“ среќен крај. Она што можеби не ви е познато е дека Дизни изоставил некои застрашувачки детали од оригиналните верзии за неговите „муштерии“ на крајот од филмот да си заминат среќни.
Сите ние сме растеле со омилените дизниеви верзии на бајките и
приказните, кои завршуваат со познатиот „си живееја среќно до крајот на
животот“ среќен крај. Она што можеби не ви е познато е дека Дизни
изоставил некои застрашувачки детали од оригиналните верзии за неговите
„муштерии“ на крајот од филмот да си заминат среќни.
Верзијата на приказната која на повеќето од нас ни е позната завршува така што Црвенкапа е спасена од шумарот кој го убива лошиот волк. Но, оригиналната француска верзија на приказната, напишана од Шарл Перо, не е толку наивна. Во неа, малечкото девојче е всушност добро воспитана млада дама на која волкот и дава лажни инструкции за патот кој води кон куќата на нејзината баба. Наивната Црвенкапа ги послушува советите на волкот и накрај завршува изедена од него. И тука завршува приказната. Не се појавува никаков шумар, никаква баба, само еден дебел волк и мртва Црвенкапа. Пораката на оваа приказна е да не се слушаат советите на непознатите.
Во дизниевата верзија, приказната завршува така што сирената Ариел се преобразува во човечко суштество за да може да му стане жена на Ерик и за да направат прекрасна свадба на кој ќе присуствуваат и луѓето и морските суштества. Но, во оригиналната приказна на Ханс Кристијан Андерсен, сирената гледа како принцот се жени со друга принцеза и паѓа во очај. Нејзе и е понуден нож за да го убие принцот, но, наместо тоа, таа скока во морето и умира претворајќи се во пена. Х. К. Андерсен уште малку го изменил крајот за да биде попријатен. Во него, наместо Малата Сирена да умре претворајќи се во пена, таа станува „ќерка на воздухот“ што чека да замине на небото, што практично повторно значи дека е мртва.
Во онаа верзија која на сите ние позната, Кралицата бара од ловецот да ја убие Снежана и како доказ да го донесе нејзиното срце. Наместо тоа, ловецот кој не може да се натера себеси да ја убие Снежана, се враќа со срце од дива свиња. За среќа, од Дизни не направиле многу „штета“ на оригиналната приказна, но изоставиле еден важен елемент: во оригиналот, Кралицата ги бара дробовите на Снежана – кои треба да бидат сервирани за вечера. Исто така, во оригиналната верзија, Снежана се разбудува кога е поттурната од коњот на принцот кога тој ја носи кон дворецот – не од магичниот бакнеж! Што сакал принцот да прави со мртвото тело на девојката? Па, тоа прашање го оставаме на вашата фантазија. А да, во верзијата на браќата Грим, приказната завршува такашто Кралицата е принудена да танцува до смрт во чевли од вжештено железо.
Во оригиналната верзија, не е бакнежот оној кој ја буди Заспаната убавица. Кралот кога ја гледа заспана убавата Трнорушка, најпрво ја силува. После девет месеци таа раѓа близнаци (додека сè уште спие), а едно од нејзините деца го цица нејзиниот прст и така го вади трнот кој ја држел заспана. Таа се буди откривајќи дека е силувана и мајка на две деца.
Во модерната верзија на приказната Пепелашка се мажи за принцот, а нејзините злобни полусестри исто така се усреќуваат со двајца лордови и сите среќно си живеат. Бајката влечи корени од 1. век кога Пепелашка била всушност Родопис. Таа приказна била многу слична на оваа модерната со исклучок на стаклените чевли и кочијата-тиква, но браќата Грим напишале многу посурова верзија на оригиналот. Во неa злобните полусестри си сечат дел од стапалата за да им ги собере во стаклената чевличка, надевајќи се дека така ќе го измамат принцот. Принцот е предупреден за тоа од два гулаби кои ги колваат очите на полустестрите. На крајот, полусестрите завршуваат како слепи питачки, додека Пепелашка ужива во луксузот на дворецот на принцот. [Top 10 Gruesome Fairy Tale Origins]
